سلام نوازنده های عزیز!
امروز وبلاگ جدیدم را افتتاح کردم. اولین مطلبم به موضوع این وبلاگم مرتبط است برای همین این جا هم منتشرش می کنم :
چند وقت پیش در سرویس، چند تا از بچه ها که کلاس موسیقی رفته اند داشتند می گفتند که چه طور بعضی ها " استعداد یاد گرفتن موسیقی رو ندارند..." و " تو کله شان فرو نمی ره..".
من خودم اخیرا شروع کرده ام که به طور خودآموز سازدهنی نواختن را بیاموزم. کلاس نمی روم چون وقتش را ندارم ولی یاد می گیرم چون کنجکاوم؛ چون این یک چالش جدید است و چون علاقه دارم!
دوست دارم یاد بگیرم که موسیقی دان و نوازنده ها چه طور فکر می کنند تا نکته های مثبتشان را برای خودم گلچین کنم.
دوست دارم با طرز کارشان آشنا شوم تا بهتر آن ها را درک کنم.
دوست دارم راهی به دنیایشان بیابم تا آن ها نیز راحت تر بتوانند وارد دنیای من شوند.
من از این کار لذت می برم و این دلایلم من است.
ولی...
بعد از شنیدن آن حرف ها، با خودم فکر کردم که آیا من " استعدادش " را دارم؟ باید می فهمیدم؛ بنابراین، امروز رفتم و قدری در اینترنت سرچ کردم بلکه جوابم را پیدا کنم. خیلی خوش حالم که در این بین چیزی خواندم که من را سر عقل آورد.
پاک یادم رفته بود که کسی به استعداد نیاز ندارد و ثابت قدمی ما را به خواسته هایمان می رساند.
خدایا شکرت!
ممنونم خدای عزیزم!
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت: